Na prośbę bardzo wielu uczestników liturgii można z powrotem korzystać z wody święconej przy wchodzeniu do kościoła. Zachowane zostały jednak rygory sanitarne związane z panującą pandemią. Wchodząc do świątyni, po prawej stronie znalazł swoje miejsce automatyczny podajnik z wodą święconą. Wystarczy podstawić rękę pod urządzenie z fotokomórką, blisko, ale bez dotykania, by skapało kilka kropel wody. Na stoliku przy wejściu do kościoła jest też naczynie z płynem do dezynfekcji rąk.
Woda święcona. Nie bez przyczyny jest znana w Kościele od pierwszych wieków. Posiada bowiem bardzo konkretne właściwości.
Woda święcona jest sakramentale. Sakramentalia to takie przedmioty lub czynności, które (w jakimś stopniu podobnie jak sakramenty) mają na celu wywołanie konkretnych skutków duchowych, cielesnych, czasem uzdrawiających.
Sakramentalia w Kościele to m.in.: medaliki, szkaplerze, poświęcenia przedmiotów, błogosławieństwa, znak krzyża, posypywanie popiołem, egzorcyzmy etc.
Wykorzystanie wody święconej jest szerokie. Używa się jej w czasie chrztu, błogosławieństwa osób, jedzenia, przedmiotów, także mieszkań. Jest dostępna przy każdym wejściu do kościoła, gdzie po zamoczeniu palców wykonuje się znak krzyża. Poświęconą wodę używa się również w czasie egzorcyzmów.
Pokropienia wiernych można dokonać w czasie każdej Mszy świętej. Obrząd ten nazywamy aspersją (łac. aspergere - pokropić), która jest uroczystym aktem pokutnym. Obrządek ten zastępuje akt pokutny przewidziany na początku Mszy świętej.
Nie należy wody święconej traktować magicznie. Nie ma żadnego magicznego znaczenia. Przypomina ona o chrzcie, o zanurzeniu się w wodzie, które dało nam wolność od grzechu i podkreśla naszą przynależność do Chrystusa.
Poświecona woda jest znakiem obecności Boga, chroni poświęcony dom przed złem, jest zewnętrznym znakiem wyznania wiary i odrzuceniem szatana.
Poświęcona woda i jej użycie wiąże się przede wszystkim z wiarą w Boga, który oczyszcza i uświęca wszystko.
Pobłogosławienie wody wyłącza ją z codziennego użytku, jest ona już poświęcona Bogu, używana wyłącznie do spraw "boskich". (za: deon.pl)